Nghe hết những lời kể của vợ nhắn lại anh gào khóc, ân hận tột cùng vì đã nghi ngờ và bỏ bê vợ trong thời gian chị cần anh nhất.
Đến một hôm, tôi vô tình sờ vào chiếc áo đó của vợ thì bất ngờ khi thấy di vật em để lại kèm lời nhắn đau thấu tim.
Đứa con khóc thét lên, người dân xung quanh chạy vội lại đưa chị vào bệnh viện, còn đứa trẻ thì chỉ bị xây xước nhẹ cũng được mang đi kiểm tra. Nhưng đứa bé nhất định đòi đi cùng mẹ.
Trước khi đi Khánh bảo 2 tháng sẽ về thăm vợ nhưng vì công việc bận bịu quá tận 5 tháng anh chưa về được. Thế rồi cho đến một ngày đang làm thì Khánh nhận được cuộc điện thoại báo rằng Thảo bị tai nạn không qua khỏi.
Vợ Khánh có bầu thật. Anh háo hức mong chờ đứa con đó ra đời vì nghĩ chắc chắn đó sẽ là 1 đứa con trai. Nhưng trong suốt quá trình vợ mang thai, cô dường như trở nên trầm cảm, không ăn uống được gì.
Hi vọng mong manh của chị cũng được đáp lại khi chị có bầu lần đầu tiên. Anh chị hạnh phúc mừng rỡ, chị nghỉ cả công việc để ở nhà chỉ với lý do đảm bảo cho đứa bé trong bụng chị khỏe mạnh.