Thấy tôi, người đàn ông này cứng mặt rồi quay lưng tính bỏ chạy, nhưng tôi đã nhanh tay bắt lại. Vừa nhìn qua tôi đã thấy khuôn mặt của gã quen quen, tôi sốc ngất nhận ra hóa ra gã rất giống con gái của tôi.
Đến khi chúng tôi đập cửa xông vào thấy hai người trên giường thì tôi và bố “đứng tim” chết lặng.
Chồng tôi lạnh nhạt bao nhiêu thì anh lại ấm áp và quan tâm bao nhiêu. Nhưng càng ôm anh ta, lòng tôi không hề vơi bớt nỗi cô đơn.
Tôi thật sự rất tức giận khi nhìn thấy cảnh này, nhất là người phụ nữ đang cuộn mình trên sofa kia.
Đến khi chúng tôi đập cửa xông vào thấy hai người không mảnh vải che thân trên giường thì tôi và bố “đứng tim” chết lặng. Người phụ nữ nằm trên giường không phải là vợ tôi mà là mẹ tôi.
Tôi vừa quỳ xuống, chồng đã thở dài: "Em cứ tiếp tục đi". Tôi không ngờ anh lại nói vậy. Thế rồi chồng tôi bảo, anh không thể có con, vì vậy nên tôi có thể ra ngoài kiếm một đứa cho vui cửa vui nhà.
Tôi quá mức căm phẫn, lao vào anh ta để hỏi cho ra lẽ. Nhưng anh rể lại kéo tay tôi nói rằng muốn gặp riêng tôi để nói chuyện.
Người phụ nữ nằm trên giường không phải là vợ tôi mà là mẹ tôi. Tôi ngỡ ngàng không hiểu chuyện gì xảy ra. Rõ ràng định vị điện thoại của vợ tôi ở đây nhưng sao người trước mắt lại là mẹ tôi?
Từ khi biết mọi chuyện, mẹ chồng tôi một mực muốn con trai ly hôn, bà luôn làm khó dễ mẹ con tôi.
Đến tôi khi nghe qua câu chuyện còn cảm thấy chua xót, nói gì chị dâu đang trong tình cảnh bụng mang dạ chửa lại đón nhận điều độc ác này.