Tôi nghe vợ kể rồi nhìn cơ thể đầy vết thương của cô ấy mà yêu thương vợ vô cùng. Tôi đau lòng tới mức đỏ cả mắt.
Ly điếng người, lờ mờ đoán ra câu chuyện mờ ám của chồng và người giúp việc. Nhưng Lý quyết phải vạch trần đôi gian phu dâm phụ này. Cô giả vờ nhắn lại:
Đến khi phiên tòa kết thúc, tôi đi ra thì bị ả bồ chặn đường. Ả ta nhìn tôi cười khinh miệt rồi nói:
Cho đến một ngày, tôi gặp lại người bạn cũ cùng học chung cấp 3. Tôi khoe với cô bạn hình cô con gái xinh xắn của mình. Cô ấy nhìn chăm chăm rồi bỗng nghiêm túc hỏi tôi:
Trường hợp của chị H. không phải cá biệt, có rất nhiều phụ nữ cũng đang trong “hố sâu” của cuộc hôn nhân nhưng không biết cách nào để thoát ra vì có quá nhiều mối lo và nỗi sợ.
Sau cùng, vợ cũ còn xin tôi đừng nói với Tùng. Cô ấy biết tính Tùng chỉ là nhất thời qua đường. Nếu mọi chuyện vỡ lở, cô ấy chẳng còn mặt mũi nào với gia đình mình.
11 giờ đêm đó, Lý rụt rè ngồi trên giường, chẳng nghĩ gì đến chuyện tân hôn ngọt ngào, nồng cháy. Thức nhìn vợ rồi nói:
Dù sao thì Phương cũng không dám phá nát ngày đám cưới của người cũ. Bởi cô dâu kia chẳng có tội gì, người có lỗi với mẹ con Phương là anh ta. Nhưng vì lúc gặp lại quá bất ngờ, không kiểm soát được cảm xúc nên cô cứ đánh cho bớt tức mà thôi.
Người đàn ông đưa tôi món quà cưới này chính là em trai của người vợ cũ. Họ muốn cảnh báo tôi về quá khứ đáng khinh của người chồng bên cạnh tôi. Rằng anh đã sống cạn tình cạn nghĩa với vợ cũ như thế nào.
Tôi đứng ngoài cửa nghe tới đó thì quay mặt đi, đưa tay bụm miệng để không phát ra tiếng khóc. Cô thư ký bên ngoài cũng không hiểu vì sao tôi vội vàng rời đi như thế. Vì tôi sợ, tôi thật sự hoảng loạn với những gì nghe được từ chính miệng người chồng của mình.
Không ở lại nhà chồng thêm ngày nào nữa, Xuân ôm đồ bỏ chạy. Đây không phải cuộc sống hôn nhân mà cô từng mơ mà là chốn địa ngục đáng sợ. Anh ta sẽ tra tấn cô khi gần gũi, anh ta chỉ muốn làm cô đau.
Khi mọi chuyện đã ổn thỏa, chồng tôi mới nói anh đã nghi ngờ tôi từ khi biết tôi mang thai. Trước cả tôi, anh đã lén lấy tóc của con trai đi xét nghiệm ADN và biết sự thật. Nhưng vì thương tôi, mến chân mến tay với con, lại biết mình không thể có con nên anh chấp nhận tất cả.
Nhưng chuyện chồng và vợ cũ vẫn khiến tôi bưng mặt khóc uất ức. Tôi phải làm sao đây?
Hùng xin nghỉ việc một tuần để dành hết thời gian cho vợ. Sau đó, anh cũng không còn đi sớm về khuya, chỉ ưu tiên cho sức khỏe của vợ lúc này.
Khi tôi về nhà, bố mẹ chồng vẫn thức đợi tôi ở phòng khách. Họ ôn tồn nói đã đến lúc họ phải lo cho tôi có một gia đình khác, để con trai ở nơi suối vàng cũng có thể yên tâm. Tôi phải sống cho mình, đừng chôn thân ở bên ông bà già như họ nữa.
Đây có phải là định mệnh mà cô đợi bao lâu nay không? Nếu thế thì đúng là vận may lớn, hóa ra cũng nhờ mẹ bắt đi xem mắt mà “vớ” được anh người yêu thế này!
Sau khi chồng qua đời, tôi được nhận tiền bảo hiểm và đã gửi hết vào tài khoản tiết kiệm để cho con cái sau này. Tôi rất nhiều năm chỉ ở nhà nuôi con nên giờ khó khăn tìm việc kiếm tiền.
Toàn đứng trước mặt tôi trong bộ đồ blouse trắng. Tôi hoảng sợ tột độ, tôi sợ Toàn sẽ nói chuyện cũ, tôi sợ sẽ đánh mất hạnh phúc đang có.
Tôi vừa thương cho vợ chồng chị ruột, vừa không thể thuyết phục chồng. Tôi phải làm sao đây?
Nhưng con tôi nhất quyết không chịu nói, tôi phải nặng nhẹ một lúc con bé mới chịu nói thật.