Bác sĩ nói tôi sinh khó nên phải mổ, anh nói không có tiền. Anh còn nói rằng lúc trước chạy chữa hết nơi này đến nơi khác nên chẳng dành dụm gì được. Tôi muốn mổ thì tự bỏ tiền ra mổ.
Nghe bác sĩ nói mà anh quỳ sụp xuống, anh cảm thấy mình khốn nạn vô cùng. Mang tiếng có vợ bầu mà anh lại không biết một chút kiến thức nào chăm vợ cả.
Từ khi bước về làm dâu nhà anh, đêm nào chị cũng nằm khóc ướt cả gối nhưng anh chẳng một lần quan tâm đến vợ.
Tôi đã nhiều lần khuyên nhủ anh nhưng bất thành, để đến hôm đó sự nóng giận của tôi đã lên đến đỉnh điểm.
Đáng nói hơn khi sáng ra em còn đưa tôi lá đơn ly hôn và đề nghị tôi ký. Tôi không ngờ người vợ ngoan hiền của mình lại có ngày như thế này.
Tôi mệt mỏi, khuyên bao nhiêu lần chồng vẫn không chịu nghe, không có một chút thay đổi nào hết. Ngày nào cũng như ngày nào, chưa đến 12 giờ đêm là anh chưa về nhà.
Anh sửng sốt vì thái độ kiên quyết của tôi. Bởi anh nghĩ tôi sẽ chịu đựng, sẽ vì con và không bao giờ chọn ly hôn. Anh nghĩ tôi sẽ không dám rời bỏ anh.
Chơi thân với chị, tôi hiểu chị đã phải chịu nhiều ấm ức, khổ sở trong căn nhà của mình. Người chồng của chị ra ngoài bảnh bao, tử tế là vậy nhưng trong gia đình lại đối xử với vợ con chẳng ra gì.
Chị lặng người trước những lời nói thẳng thắn của anh. Chị không ngờ sự vất vả 3 năm trời của mình không đánh đổi được tình cảm của chồng mà chỉ nhận lại một trái tim băng giá đến đau lòng.
Đối với đàn ông vô tâm, khóc lóc và than vãn không có tác dụng với anh ta. Điều đó chỉ khiến anh ta càng chán nản, muốn rời khỏi nhà và tìm kiếm những thú vui khác.
Anh đừng thấy có gì lạ, thật ra chuyện này khá là dễ hiểu mà. Anh cũng biết rồi đấy, phép vua thua lệ làng mà. Nhà nào không có con trai thì không có con nối dõi. Anh lại còn là cháu đích tôn còn không có con trai thì ngồi mâm dưới là đúng rồi.
Vợ tôi có tính trẻ con. Mỗi lần giận hờn, cô ấy lại gọi cho tôi cả chục điện thoại. Có đợt tôi phải tăng ca ở cơ quan đến 12 giờ đêm, cô ấy nói mình bị đau bụng ra máu (lúc ấy vợ tôi mới bắt đầu có thai).
Ngày còn yêu nhau, Hoàng vẫn thường giúp tôi chuẩn bị cơm nước, rửa bát… nhưng từ khi cưới về, anh tuyệt nhiên không đụng tay vào bất cứ một công việc nhà nào.
Sau khi ăn uống no say, Minh tiếp tục đến quán hát với bạn bè. Đang lôi điện thoại ra để livestream cảnh ăn chơi thì bất ngờ điện thoại kêu lên liên tục. Minh sửng sốt khi thấy điện thoại báo hôm nay là sinh nhật vợ....
Từ ngày anh cưới vợ về cũng được gần 1 năm. Anh mặc định mọi việc nhà đều thuộc về vợ làm. Mẹ anh vốn là người phụ vợ nhiều việc nhà, còn anh đi làm về chỉ đợi có cơm mà ăn rồi tắm và lên giường xem phim.
Biết chồng vất vả, Linh không bao giờ đòi hỏi anh phải mua những loại sữa đắt tiền hoặc kể cả có thèm thứ gì đó cô cũng không dám nói ra. Đã vậy, tính Thành lại rất keo kiệt và vô tâm, không thấy vợ kêu ca gì, anh cũng để mặc luôn...
Cho đến khi cái thai tới tháng thứ 7, bỗng nhiên 1 hôm chị buồn nôn đau bụng định mở ví lấy tiền đi khám, nhưng lục mãi trong ví chỉ còn hơn 10 ngàn mới nhớ ra trưa nay đã mua thức ăn hết tiền rồi.
Chỉ sau 10 năm cuộc hôn nhân của mình thì Liên chỉ muốn ly hôn chồng. Nguyên nhân không phải là vì Liên chê chồng nghèo mà Liên thấy chồng mình vô tâm vô cùng. Rõ ràng cưới được vợ xinh thế nhưng Nam lại không chiều vợ tý nào cả,
Từ ngày Phương mang thai có chút nóng tính nên vợ chồng cô cũng hay cãi nhau. Với Tú thì anh càng được thể ra ngoài nhậu nhẹt rồi gái gú, nhiều hôm nấu cơm chờ chồng đến 11 giờ vẫn chưa thấy về khiến Phương lo lắng vô cùng
Hôm đó anh đi làm về sớm hơn, bắt cảnh vợ đang tắm nên anh rình xem trộm để rồi anh giật bắn khi thấy vợ cầm vỉ thuốc nhỏ uống lấy 1 viên. Anh đang mơ hồ cho rằng đó là thuốc tránh thai vì vợ sợ có em bé thêm.