''Mất thì cũng mất rồi, đi lại cho tốn kém à? Từ đây về nhà cô cũng mất mấy triệu tiền vé máy bay rồi còn gì? Cô cứ trách tôi là bà mẹ chồng khó tính nhưng loại đàn bà như cô đúng chỉ giỏi lấy tiền con trai tôi vứt qua cửa sổ thôi''.
Vì thương chồng nên chị cố nhịn nhưng nào ngờ càng ngày bố chồng lại càng quá đáng. Sau khi tỉnh lại từ cơn ác mộng gia đình chị quyết định ly hôn chồng.
Quyên nhiều lần định lên tiếng nhưng nghĩ dù sao cũng là lần đầu ăn uống với họ hàng bên chồng sau khi cưới. Cô nghĩ thôi thì im lặng cho lành, cũng chỉ là một bữa cơm.
Lúc mẹ tôi nói đến đó không chỉ mẹ chồng và vợ chồng tôi đều sốc. Tôi nghĩ mẹ mình nói đùa ai ngờ bà mang cả sổ tiết kiệm 3 tỷ trao cho vợ chồng tôi để mua nhà.
Mẹ chồng tôi cũng bắt đầu nói bóng gió bảo con trai lấy vợ khác. Có lần bà còn dẫn một vài đứa con gái khác về ăn cơm, ý định làm mối cho con trai cho dù trước đó hai vợ chồng cô đi khám và bác sĩ nói cả hai đều bình thường.
Hôm đó, Nhung bỗng đau bụng dữ dội mặc dù dự sin còn 2 tuần nữa. Cả nhà chồng vội vã đưa cô vào viện, sau khi bác sĩ cấp cứu xong thì ông nói với người nhà: "Tim thai yếu cần mổ gấp, người nhà ký vào giấy đảm bảo đi".
Con gái lấy chồng là niềm vui. Chẳng hiểu sao người mẹ ấy lại thấy có chút gì đó chạnh lòng. Cũng đúng, chỉ vì con gái bà mang bầu trước thế nên gia đình nhà bên kia người ta mới bắt buộc phải đồng ý cho hôn sự này.