Mới đây, hình ảnh tấm băng rôn in chữ “Chào mừng con cháu đến với tour: Về nhà ông bà ngoại” được chia sẻ rầm rộ trên mạng xã hội đã thu hút hàng chục nghìn lượt thích và bình luận.
Đến khi bị chồng phát hiện, tôi đã không còn đường lui. Nhưng sâu bên trong tôi vẫn có chút nhẹ nhõm, như thể được tự do, được giải thoát.
Đàn bà vốn khó hiểu. Đừng nghĩ họ đơn giản, cũng đừng đùa giỡn với cảm xúc của họ. Khi nỗi đau đã đủ lớn, họ tàn nhẫn lắm, có thể buông bỏ mọi thứ bất cứ lúc nào.
Cả hai bắt đầu qua lại và vượt quá giới hạn. Ở độ tuổi này, chị vẫn khao khát sống trọn vẹn với hai chữ “đàn bà”. Suốt thời gian qua, tuy đã có chồng nhưng chị vẫn chưa có được cảm giác đó.
Anh ta không chấp nhận chuyện ly hôn với chị mà hành hạ chị bằng cách nhồi nhét vào đầu đứa con trai bé bỏng những điều xấu về chị.
Chồng tệ quá thì ly hôn, đừng rẻ rúng cuộc đời, đừng sa chân vào con đường ngoại tình vì chẳng có cơ hội quay đầu.
Những khi chị mệt mỏi nhất, người đàn ông ấy lại đến bên quan tâm, hỏi han. Nhiều lần chị cự tuyệt những hành động ân cần của người đó, nhưng trái tim lại có lý lẽ riêng.
Người đời nguyền rủa mẹ tôi là đàn bà mất nết, bỏ nhà theo trai. Nhưng chỉ có mẹ mới hiểu được đó là cách duy nhất để giải thoát cho thanh xuân của mình.
Hóa ra tôi chỉ là một người phụ nữ qua đường, chỉ là một trò tiêu khiển. Tôi thấy mình ngu muội khi tin vào những thứ phù phiếm, dối trá này.
Đêm đó vì quá chén trong bữa tiệc của công ty, chúng tôi đã đến khách sạn. Sau khi đã trải qua một đêm, tôi nằm trên giường suy nghĩ khá lâu. Tôi nghĩ kể từ đây cuộc sống của tôi đã thay đổi.
Đàn ông, có thể một giây đã ngoại tình vì ham muốn của lạ, vì bản năng mạnh hơn lí trí, vì sự tham lam tột độ của dục vọng. Nhưng đàn bà, không thể nào một giây một phút lại có ý định ngoại tình.
Đàn bà chọn con đường ngoại tình là dọn sẵn con đường cô độc cho chính mình. Tôi biết, nhân tình chẳng thể đi cùng tôi đến trọn đời. Tôi là người đàn bà đã cũ, đã có chồng, có con.
Rồi bạn sa ngã vào vòng tay một người đàn ông khác. Anh này rất trẻ, một lần đã đưa bạn vào viện khi bạn té xe trên đường. Một vài lần mời ăn cơm, uống cà phê để cảm ơn bạn như bị cuốn vào người đàn ông đó.
Đừng bao giờ đổ hết tội lỗi lên người phụ nữ, vì họ cũng chỉ là con người bình thường thôi...
Mình còn phải sống, cuộc đời của anh, cuộc đời của em, hai cuộc đời vốn dĩ đã bình lặng thế nào khi ta chưa gặp lại nhau.
Thế nhưng sự đời trớ trêu... Hiển không thể tin vào tai mình khi Vân thông báo cô có thai. Hai người là vợ chồng nhưng làm sao có thai được khi anh còn chưa từng đi quá giới hạn?
Mỗi lần như thế về vợ anh thường xuyên mệt và mặt mày tái nhợt. Có lần thì thấy vợ vui vẻ hẳn lên. Nhìn tâm trạng vợ thay đổi thất thường anh cũng không đoán được.
Bây giờ, tôi mới thấm thía hậu quả của ngoại tình đắng chát đến mức nào. Ban đầu, tôi chỉ nghĩ nông cạn rằng mình cần một bờ vai, một chỗ dựa